در اين سمفوني که در آمريکا لابي رژيم و در راس همه جريان ترتيا پارسي "ناياک" و در اروپا بني صدر و ديگر حافظان "عمود خيمه ولايت" و باز از سر گيري "دوران صدر انقلاب" و فراري داده شده هاي "جريان سبز" در آن شرکت داشتند و در ايران هم "رئيس جمهور اصلاحات" و ديگر اصحاب رسانه اي وابسته به رژيم در آن مي نواخت تمام وجه همت خود را در "ساختگي بودن اين سناريو" بکار گرفته و در نهايت آن را متوجه خودسري "جريان انحرافي" و باند احمدي نژاد - مشائي دانستند تا در مقابل اين خوش رقصي مستجاب الدعوه ناخوانده شوند. وزارت اطلاعات رژيم که سرنخ اين ارکستر را بعهده داشت بعد از اينکه جبهه خود را به اصطلاح محکم ديد در قدم بعدي مطابق معمول خواست سر شتر را بسمت مجاهدين کج کرده و با نسبت دادن اين ترور به مجاهدين بنا به تز معروف گوبلز که "دروغ هر چه بزرگتر باشد به باور نزديکتر است" در پس مشاطه گري هاي مزدوران و لابي هاي هاي رنگارنگش و در فقدان يک "اراده" مشخص در جامعه بين المللي عليه غول بنيان کن بنيادگرائي و صدور تروريسم دولتي ماهي بسا بزرگتري بگيرد. اين توطئه و مواضع به اصطلاح اپوزيسيون دروني که موجويت آنها نه در ضديت با رژيم بلکه با مقاومت خونبار و سرفراز مردم ايران که توسط مجاهدين و شوراي ملي مقاومت ايران نمايندگي مي شود تعريف مي شود يکبار ديگر ثابت نمود که جرياني بنام اپوزيسيون تنها با درخواست سرنگوني تمام عيار اين رژيم معني و مفهوم پيدا مي کند و خرده جرياناتي که خواهان باز از سر گيري "دوران صدر انقلاب" و يا "بازگشت به عصر طلائي امام" دجالان و فرومايگان هستند چيزي جز چوب زير بغل رژيم در شرايطي همچون وضعيت کنوني نيستند. خوش رقصي اين جماعت و هنري که آنها در اجراي ماموريت خود در تقسيم کار صورت گرفته توسط وزارت اطلاعات بدنام رژِيم در توجيه اعمال جنايتکارانه رژيم از خود بخرج مي دهند مسلما گردانندگان اين حکومت و در راس همه ولي فقيه ارتجاع را انگشت به دهان و متعجب نگاه داشته و آنها را براي طراحي و اجراي اعمال جنايتکارانه بعدي جري تر و جدي تر مي سازد.
عليرضا يعقوبي
