آقای دبیرکل، بان کیمون
ما تعدادی از خانوادههای ساکنان لیبرتی در عراق که مقیم کشورهای اروپایی و آمریکایی هستیم، بهخصوص پس از حمله مرگبار موشکی ۲۹ اکتبر به این کمپ که به کشته شدن ۲۴ تن از ساکنان منجر شد، بسیار نگران جان فرزندانمان هستیم.
بسیاری از ما در فاصله سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ که حفاظت اشرف دست دولت آمریکا بود، به اشرف رفتهایم و آزادانه با فرزندانمان دیدار کرده و تا زمانی که مایل بودیم نزد آنها ماندیم، اما از سال ۲۰۰۹ که دولت آمریکا بهطور غیرقانونی حفاظت فرزندان ما را به دولت مالکی، یک دستنشانده رژیم ایران، منتقل کرد، بهرغم اینکه بارها از سفارتخانههای عراق در کشورهای محل سکونتمان، درخواست ویزای سفر به عراق برای دیدار فرزندانمان کردهایم، اما دولت عراق از دادن ویزا به ما خودداری کرده است. در حالیکه فرزندان ما، افراد حفاظتشده و مشمول کنوانسیون چهارم ژنو هستند. همه آنها توسط کمیساریا مورد مصاحبه قرار گرفتهاند و پناهنده محسوب میشوند.
پس از انتقال فرزندانمان از اشرف به لیبرتی، قرار بود لیبرتی یک کمپ ترانزیت باشد و در عرض چند ماه آنها از عراق به کشورهای دیگر منتقل شوند، اما واقعیت این است که سه سال و نیم از آن تاریخ میگذرد ولی فرزندان ما همچنان در لیبرتی و تحت شدیدترین فشارها هستند. انتقال آنها به خارج از عراق عملی نشده و در عینحال دولت عراق این کمپ را بهصورت یک زندان برای آنها در آورده است.
این در حالی است که وزارت اطلاعات رژیم آخوندها بهطور مستمر گروههایى از عوامل خود را به اسم خانواده روانه عراق و لیبرتی میکند. آنها هیچ مشکلی برای دریافت ویزا ندارند، وزارت اطلاعات رژیم ایران همه هزینههای سفر و اقامت آنها در عراق را تأمین میکند و مأموریتشان شکنجه روانی فرزندان ماست.
حمله ۲۹ اکتبر بار دیگر نشان داد که، به بعد از اعزام چنین اکیپهایی به اطراف کمپ لیبرتی رخ داد، بار دیگر نشان داد که اینگونه اقدامات مقدمه و زمینهسازی برای کشتار فرزندان ما در ادامه چند حمام خونی است که قبلاً با همین زمینهسازیها در اشرف یا لیبرتی به راه افتاده است.
در سالهای ۲۰۱۰و ۲۰۱۱ نیز مزدوران رژیم تحت نام خانواده ساکنان، حدود ۲۳ماه در کنار اشرف مستقر شدند و با فحاشی و تهدید به وسیله ۳۲۰ بلندگو بهطور شبانه روزی به شکنجه روانی ساکنان مشغول بودند. عوامل وزارت اطلاعات در جلو اشرف از طرق بلندگو فریاد میزدند «اشرف را به خاک و خون میکشیم و تک به تک شما را اعدام میکنیم و...»
حقوق انسانی و پناهندگی و امنیت و سلامت فرزندان ما در لیبرتی، متأسفانه به وخیمترین صورت نقض میشود. بیش از ۶ سال است که آنها، در اشرف و لیبرتی، بهدرخواست آخوندهای حاکم بر ایران، در یک محاصره ظالمانه پزشکی و دارویی و غذایی قرار دارند و از داشتن وکیل محروم هستند. ۲۷تن از آنها در اثر محاصره پزشکی و ۱۲۰تن در اثر ۶ حمله مرگبار جان باختهاند.
ما از شما درخواست میکنیم به هر طریق ممکن دولت عراق را وادار کنید تا بهدرخواست ویزای ما برای سفر به عراق و ملاقات با فرزندانمان در لیبرتی جواب مثبت بدهد تا بتوانیم بعد از سالها، موفق به دیدار فرزندانمان شویم.
دولت عراق و نخستوزیر حیدر عبادی و دولت آمریکا و مللمتحد وظیفه دارند ضمن احترام به حقوق ساکنان لیبرتی و تأمین حفاظت آنها، از نزدیک شدن مأموران رژیم آخوندها به این کمپ جلوگیری کنند.
رو نوشت به:
- آنتونیوگوترز کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد
- رعد زید الحسین کمیسر عالی حقوقبشر ملل متحد
- سفیر مک گرگ
- سفیر استوارت جونز
بیشتر بخوانید اینجا
ما تعدادی از خانوادههای ساکنان لیبرتی در عراق که مقیم کشورهای اروپایی و آمریکایی هستیم، بهخصوص پس از حمله مرگبار موشکی ۲۹ اکتبر به این کمپ که به کشته شدن ۲۴ تن از ساکنان منجر شد، بسیار نگران جان فرزندانمان هستیم.
بسیاری از ما در فاصله سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ که حفاظت اشرف دست دولت آمریکا بود، به اشرف رفتهایم و آزادانه با فرزندانمان دیدار کرده و تا زمانی که مایل بودیم نزد آنها ماندیم، اما از سال ۲۰۰۹ که دولت آمریکا بهطور غیرقانونی حفاظت فرزندان ما را به دولت مالکی، یک دستنشانده رژیم ایران، منتقل کرد، بهرغم اینکه بارها از سفارتخانههای عراق در کشورهای محل سکونتمان، درخواست ویزای سفر به عراق برای دیدار فرزندانمان کردهایم، اما دولت عراق از دادن ویزا به ما خودداری کرده است. در حالیکه فرزندان ما، افراد حفاظتشده و مشمول کنوانسیون چهارم ژنو هستند. همه آنها توسط کمیساریا مورد مصاحبه قرار گرفتهاند و پناهنده محسوب میشوند.
پس از انتقال فرزندانمان از اشرف به لیبرتی، قرار بود لیبرتی یک کمپ ترانزیت باشد و در عرض چند ماه آنها از عراق به کشورهای دیگر منتقل شوند، اما واقعیت این است که سه سال و نیم از آن تاریخ میگذرد ولی فرزندان ما همچنان در لیبرتی و تحت شدیدترین فشارها هستند. انتقال آنها به خارج از عراق عملی نشده و در عینحال دولت عراق این کمپ را بهصورت یک زندان برای آنها در آورده است.
این در حالی است که وزارت اطلاعات رژیم آخوندها بهطور مستمر گروههایى از عوامل خود را به اسم خانواده روانه عراق و لیبرتی میکند. آنها هیچ مشکلی برای دریافت ویزا ندارند، وزارت اطلاعات رژیم ایران همه هزینههای سفر و اقامت آنها در عراق را تأمین میکند و مأموریتشان شکنجه روانی فرزندان ماست.
حمله ۲۹ اکتبر بار دیگر نشان داد که، به بعد از اعزام چنین اکیپهایی به اطراف کمپ لیبرتی رخ داد، بار دیگر نشان داد که اینگونه اقدامات مقدمه و زمینهسازی برای کشتار فرزندان ما در ادامه چند حمام خونی است که قبلاً با همین زمینهسازیها در اشرف یا لیبرتی به راه افتاده است.
در سالهای ۲۰۱۰و ۲۰۱۱ نیز مزدوران رژیم تحت نام خانواده ساکنان، حدود ۲۳ماه در کنار اشرف مستقر شدند و با فحاشی و تهدید به وسیله ۳۲۰ بلندگو بهطور شبانه روزی به شکنجه روانی ساکنان مشغول بودند. عوامل وزارت اطلاعات در جلو اشرف از طرق بلندگو فریاد میزدند «اشرف را به خاک و خون میکشیم و تک به تک شما را اعدام میکنیم و...»
حقوق انسانی و پناهندگی و امنیت و سلامت فرزندان ما در لیبرتی، متأسفانه به وخیمترین صورت نقض میشود. بیش از ۶ سال است که آنها، در اشرف و لیبرتی، بهدرخواست آخوندهای حاکم بر ایران، در یک محاصره ظالمانه پزشکی و دارویی و غذایی قرار دارند و از داشتن وکیل محروم هستند. ۲۷تن از آنها در اثر محاصره پزشکی و ۱۲۰تن در اثر ۶ حمله مرگبار جان باختهاند.
ما از شما درخواست میکنیم به هر طریق ممکن دولت عراق را وادار کنید تا بهدرخواست ویزای ما برای سفر به عراق و ملاقات با فرزندانمان در لیبرتی جواب مثبت بدهد تا بتوانیم بعد از سالها، موفق به دیدار فرزندانمان شویم.
دولت عراق و نخستوزیر حیدر عبادی و دولت آمریکا و مللمتحد وظیفه دارند ضمن احترام به حقوق ساکنان لیبرتی و تأمین حفاظت آنها، از نزدیک شدن مأموران رژیم آخوندها به این کمپ جلوگیری کنند.
رو نوشت به:
- آنتونیوگوترز کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد
- رعد زید الحسین کمیسر عالی حقوقبشر ملل متحد
- سفیر مک گرگ
- سفیر استوارت جونز
بیشتر بخوانید اینجا